De ondraaglijke lichtheid van de Amerikaanse serveerster
Iedere USA-ganger kent haar wel: de archetypische Amerikaanse serveerster. Ze begroet je met een stralende glimlach en de woorden: "Hello, how wonderful to see you!” Maar na het door jou gestommelde “Thank you” vraag je je toch af: “Meent ze dat nou echt?” Het verschil tussen een plastic glimlach en echte klantgerichtheid.
Eindeloze hoeveelheden data zijn het online equivalent van klantgerichtheid. Mijn vriendin vindt het niet fijn (“Ze weten alles over je”), maar ik vind het persoonlijk wel gemakkelijk. De boeken die Amazon.com mij voorstelt, zijn bijvoorbeeld vrijwel altijd interessant. Al verveelt het soms wel om diezelfde titels steeds maar weer te zien langskomen wanneer je het boek toevallig al heb gekocht. En ook ben ik bang dat het boek over seriemoordenaars dat ik ooit als cadeau voor een collega kocht, een onuitwisbare stempel op mijn profiel heeft gedrukt. Ik denk dat de persona die Amazon van mij heeft gecreëerd ‘Social media serial killer’ luidt. Kan trouwens best een hipster LinkedIn ‘jobtitle’ zijn…
I already own this
Het bewijst trouwens tegelijk maar weer dat online klantgerichtheid ook een taak van mezelf is. Ik moet consequenter ‘I already own this’ of ‘This was a gift’ aanvinken om mijn eigen profiel relevant te houden. De klant is koning, maar hij moet wel hard werken om zijn online data-koninkrijk op orde te houden.
En zelfs dan ben je er nog niet, want je kunt bijna geen online transactie meer doen zonder na afloop een obligaat vragenformuliertje in te vullen waarin je mening over de transactie wordt gevraagd. Gelukkig krijg je bij sommige websites ook een review terug. Klaarblijkelijk ben ik een ‘awesome buyer’. Hoe een simpele monetaire transactie mij tot een goed mens maakt. Aan de ene kant voelt het lekker, maar toch ook gemaakt. Net als Ziggo die mij meldt dat ze, om de dienstverlening aan mij te verbeteren, diezelfde dienstverlening een paar uur gaat onderbreken. ’s Nachts, dat wel.
‘Share a little of that human touch’
Steven van Belleghem heeft het over het spanningsveld tussen digitaal succesvol worden en toch de menselijke ’touch’ behouden. Hij geeft aan dat veel bedrijven nu goed zijn in de menselijke touch, maar slecht in digitaal. Deze bedrijven moeten een inhaalslag maken. Maar, zo waarschuwt hij, ze moeten daarbij vooral die menselijke touch niet uit het oog verliezen. Want op termijn zal digitaal een randvoorwaarde worden, en maak je het verschil (weer) met het menselijke.
Ik vind Van Belleghem een held. Niet alleen omdat hij in mijn ogen gelijk heeft (al helpt dat wel), niet alleen omdat hij een begenadigd spreker is en niet alleen omdat hij toegankelijke boeken schrijft. Maar ook omdat hij zijn eigen visie in praktijk brengt: succesvolle bedrijven zorgen voor onvergetelijke klantervaringen die aansluiten bij hun eigen oerkracht. Want als ik aan Van Belleghem denk, dan zie ik de man voor me die mij gratis een exemplaar van ‘The Conversation Company’ opstuurde na mijn Twitteroproep waarin ik mijn uitgeleende exemplaar terugvroeg. Hij had het niet hoeven doen, hij kon weten dat ik wel een nieuw boek zou kopen (ik had het dringend nodig). Maar in plaats van voor kortetermijnwinst te gaan, creëerde hij een fan voor het leven. Hoe waardevol is dat voor een merk?
Succesvolle merken zijn een ervaring
Het maakt niet uit hoe er over je merk gepraat wordt, als er maar over je gepraat wordt. Deze oude marketingwijsheid gaat allang niet meer op. Want dat ‘praten over je merk’ gebeurt toch wel. Iens, Tripadvisor… Ik begin mijn online zoektocht naar een nieuwe aanschaf meestal met twee woorden. Het eerste is de productomschrijving, het tweede is het woord ‘review’. En grote kans dat jij op dezelfde manier zoekt.
Een goede klantwaardering is bijna een commodity geworden. Scoort jouw vakantiehuis niet minimaal een 8 op Belvilla, dan valt het bij mijn eerste schifting al af. Wat mij pas echt triggert zijn de bijzondere verhalen van klanten. Die unieke ervaringen die persoonlijk zijn en die echt bij het merk passen.
Er zijn niet veel bedrijven die dat weten te creëren. En bedrijven die dat gevoel structureel weten aan te boren, zijn helemaal bijzonder. Startups die in korte tijd een financiële waardering van minimaal 1 miljard krijgen, worden ‘unicorns’ genoemd. Wat mij betreft past dit mythische dier beter bij bedrijven die het geheim van extreme klantgerichtheid hebben weten te doorgronden. Bedrijven zoals Zappos en Whole Foods. En in Nederland Coolblue en Transavia.
Laatstgenoemde lanceerde dit jaar ‘De kracht van vriendelijkheid’. Geen campagne, maar ‘a way of living the brand’. ‘De kracht van vriendelijkheid’ is trouwens ook een uitspraak van de Dalai Lama. Net als ‘sta open voor verandering, maar laat je waarden niet varen.’ Een wijze les voor bedrijven die hun digitale ambities met hun ‘human touch’ willen verenigen.
Erik Meijerink
Transavia - Kracht van de vriendelijkheid
Blijf op de hoogte
Gefeliciteerd! Je bent onderaan de pagina. Dat betekent dat je wel heel graag wilt weten wat wij doen. Meld je aan voor onze nieuwsbrief en mis niets.